امروزه رد پای هوش مصنوعی (AI) در همه جا بخصوص در گوشی های هوشمند به چشم می خورد. هدف از این مقاله بحث راجع به هوش مصنوعی و چگونگی بکارگیری آن در طراحی و عملکرد گوشی های هوشمند است. هوش مصنوعی در واقع یک مطالعه و توسعه ماشین و برنامه های رایانه ای است که هوش انسان را شبیه سازی کرده و برخی از وظایف تکراری و سنگین محوله شده به آن را انجام می دهد؛ در واقع این بحث به عنوان یک شاخه ثابت علم کامپیوتر در نظر گرفته می شود و سابقه آن حداقل به شش دهه پیش برمی گردد.
هوش مصنوعی امروزه در بسیاری از تکنولوژی ها که از کارکردن با آن ها لذت می بریم، مانند تشخیص چهره، پیش بینی جستجوی در موتورهای جستجوگر و توصیه های موسیقی Spotify اشاره نمود، به عنوان یک عضو جدایی ناپذیر مطرح می باشد.
یادگیری ماشینی
بسیاری از نوآوری هایی که امروزه به آنها متکی می باشیم از طریق شاخه ای از هوش مصنوعی موسوم به یادگیری ماشین (ML) به اجرا در می آید. ML در واقع بخشی از علم هوش مصنوعی است که شامل برنامه نویسی ماشینی و نرم افزارها برای تصمیم گیری های داده محور، در مورد نحوه و زمان انجام وظایف می باشد.
ML تنها به یک کامپیوتر چگونگی انجام کار را آموزش نمی دهد، بلکه به آن می آموزد که چگونه به طور مستقل، با استفاده از الگوریتم هایی که از قبل تعریف شده، به شرایط مختلف واکنش نشان دهد؛ در واقع این الگوریتم ها بر اساس تجزیه و تحلیل داده ها و نه صرفاً با ورودی کاربر، به صورت نزدیک به حالت بهینه وظایف را انجام می دهند.
استفاده از الگوریتم های ML به پیشبرد مابقی فناوری های هوش مصنوعی، کمک شایانی کرده است. امروزه مباحث یادگیری ماشین در برخی از بزرگترین بخش های فناوری و تکنولوژی، از جمله رسانه های اجتماعی، خرید آنلاین و گوشی های هوشمند، به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفته است.
بر خلاف گوشی های همراه نسل اول، که قابلیت هایی بیش از برقراری تماس، ذخیره مخاطبین و گرفتن عکس با وضوح پایین نداشتند، گوشی های هوشمند در واقع یک کامپیوتر جیبی با یک سیستم عامل کامل به حساب می آیند و از امکانات و قابلیتی هایی مثل صفحه کلید QWERTY، دسترسی به وب، برنامه ها متنوع، پیام رسان و بسیاری موارد دیگر پشتیبانی می کنند که هوش مصنوعی باعث ایجاد و تکامل بسیاری از آن ها شده است. حوزه هایی که هوش مصنوعی در فناوری تلفن همراه تأثیرگذار بوده، بسیار زیاد می باشد که در این مطلب تنها اصلی ترین بخش ها از جمله عملکردهای دستیار صوتی، عکاسی و تشخیص چهره، مورد بحث قرار گرفته است.
دستیارهای صوتی
دستیارهای صوتی مانند دستیار گوگل، آمازون الکسا و سامسونگ بیکسبی از داده برای درک دستورات صوتی کاربران و انجام کارهای مختلف استفاده می کنند.
- Google Assistant، یک دستیار صوتی فوق العاده داده محور می باشد که انجام وظایف و پاسخ های خود را بر اساس دستورات قبلی کاربر و سایر داده های ثبت شده، مانند جستجوهای صورت گرفته در گوگل، شخصی سازی می کند. دستیار گوگل از فناوری هوش مصنوعی، موسوم به گوگل داپلکس بهره می برد که برای آن امکاناتی همچون رزرو میز غذا و یا تنظیم قرار ملاقات با استفاده از شبیه سازی صدا را فراهم کرده است؛ برای مثال این قابلیت، دستیار گوگل را قادر می سازد تا در یک رستوران از پیش تعیین شده، مشخصات شخصی شما را ثبت کرده و پرداخت را به صورت خودکار انجام دهد.
- آمازون الکسا برای شما این امکان را به وجود می آورد تا با تلفن همراه بتوانید لوازم خانه هوشمند خود را از راه دور کنترل کرده و رویه های خودکار برای مدیریت آن ها به وجود آورید. به مرور زمان که از الکسا استفاده می کنید، رابط کاربری آن با صدا و واژگان شما سازگار می گردد.
- سامسونگ بیکسبی، که در برخی از دستگاه های سامسونگ مورد استفاده قرار گرفته است، از بیکسبی ویژن برای کمک به شما در یادگیری بیشتر درباره علائم و نشانه های اطراف استفاده می کند. کاربر می تواند گوشی هوشمند خود را به سمت یک نشانه یا محصول بگیرد تا بلافاصله اطلاعات بیشتری در مورد آن بدست آورد.
عکاسی و فیلمبرداری
هوش مصنوعی برای کاربران گوشی های هوشمند این امکان را فراهم می کند تا عکس های سلفی، پرتره، فیلم و عکس های در محیط کم نور بهتری نسبت به قبل بگیرند؛ همچنین وظیفه افزودن جلوه های ویژه را نیز بر عهده گرفته است. یک مثال بارز در این زمینه، Super Res Zoom گوگل پیکسل است؛ در واقع این زوم از یک الگوریتم به جای لنز برای بزرگنمایی سوژه استفاده می کند. یک الگوریتم هوش مصنوعی قادر است تا عکس های دقیقی بدون هیچ گونه برشی، از نزدیک تولید کند.
تشخیص چهره
نرم افزار تشخیص چهره مانند Face ID آیفون، به کاربران این امکان را می دهد تا قفل تلفن خود را با استفاده از تشخیص چهره باز کنند. الگوریتم های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین دوربین گوشی هوشمند را قادر می سازد تا چهره کاربر را تشخیص داده و به آن ها دسترسی بدهد. این ویژگی مناسب اخیرا به یک قابلیت رایج در گوشی های هوشمند و برنامه های نصب شده بر روی سیستم عامل آن ها تبدیل شده است.
منبع: lifewire
