تاریخچه کامل سیستم عامل اندروید

تاریخچه کامل سیستم عامل اندروید

اندرویدی که اکنون صاحب ۷۰ درصد بازار سیستم عامل گوشی های هوشمند می باشد، در قدیم و در ابتدای فعالیت خود فقط یک محصول و آن هم محصول یک استارتاپ تازه کار بود. این شرکت برای رسیدن به این نقطه مسیر طولانی را طی کرده است. در این مقاله قصد داریم تا اتفاقات و رخدادهای این مسیر طولانی را برای شما بازگو کنیم. اگر علاقه مند به این داستان هستید، پس با ما همراه باشید.

بسیاری از کاربران گوشی های همراه از همان ابتدای رونق گوشی ها با این سیستم عامل آشنایی دارند و اکنون نیز که گوشی های هوشمند بخش جدایی ناپذیر از زندگی روزمره آن ها شده، همچنان طرفدار سیستم عامل اندروید بوده و از آن استفاده می‌کنند. جالب است بدانید که اولین گوشی دارای سیستم عامل اندروید کمی بیش از ده سال پیش عرضه شده و یک دهه را پشت سر گذاشته است.

بزرگ ترین و مهم ترین دلیلی که باعث پیشرفت شگرف اندروید در این عرصه شد، تبدیل این سیستم عامل به پروژه‌ای متن‌باز توسط گوگل بود؛ تصمیمی که برای این شرکت موفقیت بزرگی به همراه داشت. این سیستم عامل محبوبیت زیادی در میان انواع تولیدکنندگان گوشی های موبایل غیر گوگل دارد و آن هم به دلیل متن‌باز بودن اندروید می باشد. در حالی که شرکت اپل اجازه نصب سیستم عامل یونیک iOS خود را بر روی سخت افزارهای شخص ثالث نمی دهد، اما شرکت اندروید به دلیل متن باز بودن تنها چند سال بعد از ارائه اولین نسخه اندروید 1.0 خود، جهانی شد و گوشی‌های هوشمند زیادی با این سیستم عامل در هر جایی وجود داشت و به فروش می‌رسید؛ در نتیجه به رقیب سرسختی در مقابل iOS تبدیل شد.

اندروید به محبوب‌ترین سیستم‌ عامل گوشی در دنیا تبدیل شده است و رقیبان خود مثل سیمبیان، بلک‌بری، پالم، وب او اس و ویندوز فون را با موفقیت پشت سر گذاشته است. جالب است بدانید که اکنون بیشتر از سه‌میلیارد دستگاه دارای سیستم عامل اندروید در سراسر جهان وجود دارند. در حال حاضر، سیستم عامل iOS اپل تنها رقیب مهم و قدرتمند اندروید در این عرصه می باشد و به نظر می رسد که همچنان رقیب هم باقی بمانند.

حدود 13 سال است که از تولید اندروید گذشته و اکثر صاحبان گوشی های هوشمند دارای سیستم عامل اندروید از زبان طراحی Material You  و ویژگی‌های جدید اندروید ۱۲ بهره برده و بسیار راضی هستند.‌ با ما همراه باشید تا رخدادها و تاریخچه این سیستم عامل را در طول این ۱۳ سال برای شما بازگو کنیم.

گوشی های موبایل به همراه تخفیف های ویژه مبیت را ببینید : قیمت گوشی 

آغاز مسیر شرکت اندروید

فعالیت های اندروید از اکتبر سال ۲۰۰۳ آغاز شد. این تاریخ خیلی قبل تر از رواج گوشی های هوشمند اندرویدی و همچنین چند سال قبل تر از معرفی اولین آیفون و اولین نسخه iOS شرکت اپل بوده است. شرکت اندروید در شهر پالو آلتوِ کالیفرنیا ایجاد شد و تاسیس کنندگان آن چهار مرد جوان به نام‌های ریچ ماینر، نیک سیرز، کریس وایت و اندی رابین بودند. در آن سال رابین یکی از بنیان گذاران شرکت اندروید بیان کرده بود که در آینده ای نزدیک “دستگاه‌های موبایل هوشمندتری توسعه می‌دهد که نسبت به موقعیت مکانی و علایق کاربر آگاه‌تر باشند.”

اندی رابین، از تاسیس کنندگان شرکت اندروید که تا سال ۲۰۱۳ مدیر تیم توسعه اندروید در گوگل بود

اندی رابین در همایش سال ۲۰۱۳ خود در توکیو فاش کرد که سیستم عامل اندروید اول جهت بهبود نسخه سیستم عامل دوربین‌های عکاسی دیجیتال شکل گرفت. ولی با توجه به ریزش و سقوط بازار دوربین‌های عکاسی دیجیتال، تاسیس کنندگان شرکت اندروید در طول چند ماه پلن قبلی خود را تغییر داده و تصمیم گرفتند تا این سیستم عامل را در گوشی‌های موبایل همراه پیاده سازی کنند.

با خرید شرکت اندروید توسط گوگل همه چیز تغییر کرد

سال ۲۰۰۵ سالی طلایی برای شرکت اندروید شد چرا که توسط گوگل خریداری شد. رابین و تاسیس کنندگان دیگر، اینک تحت حمایت و مالکیت گوگل تصمیم به توسعه و رشد سیستم عامل اندروید گرفتند. آن ها تصمیم گرفتند تا از لینوکس برای گسترش اندروید او اس بهره ببرند و به همین سبب شد که اندروید به‌عنوان نسخه متن‌باز به صورت رایگان در دسترس همه تولیدکنندگان گوشی‌های همراه قرار گیرد. شرکت گوگل و تیم تولید کننده و گسترش دهنده اندروید دریافتند به جای منحصر کردن اندروید و کسب درامد از طریق این سیستم عامل، می‌توانند آن را متن باز کرده و با عرضه و تولید خدماتی بر پایه این سیستم عامل همانند انواع برنامه‌ها، کسب درامد و سود هنگفتی کنند.

رابین سمت مدیر تیم اندروید در گوگل را تا سال ۲۰۱۳ داشت ولی بعد از حدود یک سال به دلیل سواستفاده‌های جنسی و اعمال ناشایست او با کارکنان شرکت، محکوم به ترک شرکت گوگل شد. او یک استارتاپ جدید راه‌اندازی کرد اما نتواست آن را پیش ببرد. او همچنین سعی کرد تا در سال ۲۰۱۷ با طرح و پلن اسنشال فون به بازار گوشی‌های هوشمند بازگردد اما باز هم ناموفق ماند. او دیگر از دنیای اندروید خارج شده است و دیگر درمرکز توجه نمی باشد، در حالی که سیستم عامل ساخته او همچنان در بازار گوشی های هوشمند پیشتاز می باشد و می درخشد.

لوگوی یا نماد سیستم عامل اندروید

این لوگو مربوط به برند اندروید ترکیبی از ربات و حشره‌ای سبز رنگ می باشد. خالق این لوگو ارینا بلاک بود که در مدت حضورش در شرکت گوگل آن را طراحی کرد. تیم اندروید از او خواسته بودند تا لوگو شبیه به ربات باشد و به نظر می رسد به خاطر علاقه رابین به ربات جنگ ستارگانش این درخواست را از بلاک داشته است. به علاوه او بیان کرد که قسمتی از طراحی پایانی لوگوی اندروید برگرفته از علامت مردانه و زنانه روی در سرویس های بهداشتی بوده است.

بلاک طراح لوگو اندروید با همفکری گوگل به این نتیجه رسیدند تا لوگو اندروید را همانند سیستم عاملش متن باز بگذارند. با وجود اینکه هر شرکتی سعی در حفظ لوگوی مختص به خود را دارد اما گوگل برای لوگوی اندروید حق تکثیر صادر کرد و از این طریق در اختیار همه در سرتاسر جهان قرار گرفت و هزاران طراحی و دستکاری جدید روی آن انجام شده است.

این لوگو به اندی نیز معروف است و تا سال 2019 به همان شکل باقی ماند اما در این سال دوباره دستخخوش تغییر و طراحی جدید شد و قسمت بدنه خود را از دست داد و تنها قسمت سر آن باقی ماند تا بدین شکل بتواند حضوری واضح تر در تمام محصولات اندرویدی داشته باشد.

ارائه و رونمایی نسخه اندروید 1.0

اپل اولین گوشی آیفون خود را در سال ۲۰۰۷ عرضه کرد و دوره ی تازه ای را در عرصه گوشی‌های موبایل رقم زد. همان سال گوگل در خفا روی سیستم عامل اندروید کار می کرد، در نهایت در نوامبر سال 2007، از سیستم عامل جدید خود و همچنین پلن هایی جهت توسعه بازار گوشی های هوشمند رونمایی کرد و در این راستا با شرکت اپل به رقابت پرداخت. شرکت گوگل پلن خود را که مبنی بر گردهمایی شرکت‌های مختلفی با عنوان «اتحادیه گوشی باز» (Open Handset Alliance) علنی کرد. این اتحادیه متشکل از تولیدکنندگان گوشی های همراه مانند اچ‌تی‌سی و موتورولا، تولیدکنندگان تراشه همچون کوالکام و تگزاس اینسترومنتس و شرکت‌های مخابراتی همانند تی‌-موبایل بودند و همگی در این اتحادیه با گوگل به همکاری پرداختند.

اریک اشمیت، مدیرعامل وقت شرکت گوگل، پس از رونمایی از این گردهمایی اعلام کرد که سیستم عامل تولیدی آن ها برتر از چیزی است که رسانه های مختلف در این مدت از آن صحبت می‌کردند. او در این باره بیان کرد که «هدف ما در آینده ای نزدیک این است که با این بستر قدرتمند، هزاران گوشی موبایل مختلف را تولید کنیم».

تیم اندروید گوگل توانستند در تاریخ ۵ نوامبر ۲۰۰۷ نسخه بتای عمومی اندروید 1.0 را جهت استفاده در گوشی ها به توسعه‌دهندگان عرضه کنند. یک شرکت تولید کننده گوشی همراه یعنی HTC توانست در تاریخ سپتامبر ۲۰۰۸، اولین گوشی هوشمند اندرویدی را با عنوان T-Mobile G1، تولید کند. این گوشی با نام HTC Dream در نقاط دیگر دنیا نیز شناخته می‌شد. این گوشی دارای یک نمایشگر لمسی پاپ‌آپ ۳٫۲ اینچی و کیبورد فیزیکی QWERTY بود و از سوی رسانه های تکنولوژی مورد انتقاد قرار گرفت. اما این را در نظر بگیرید که این تازه شروع فعالیت اندروید در یک گوشی هوشمند بود و هنوز فرصت زیادی برای توسعه و پیشرفت وجود داشت. گوگل پلن قوی در رابطه با گسترش برنامه هایی در گوشی های اندرویدی داشت و این تازه اول مسیر بود.

در نسخه اندروید 1.0 تعدادی برنامه و خدماتی همچون Google maps، youtube و مرورگر HTML (نسخه قدیمی chrome) و ده‌ها برنامه اندرویدی منحصربه‌فرد برپایه خدمات گوگل را جمع کرده و همه را در یک برنامه مختص سیستم عامل اندروید با عنوان اندروید مارکت جهت ارائه در گوشی های هوشمند معرفی کرد. یکی دیگر از خصوصیات اندروید 1.0 پنجره‌ی اطلاعیه ها یا اعلانات برنامه های موجود در گوشی بود که هنوز هم در گوشی های اندرویدی وجود دارد. ویژگی‌های دیگر شامل Widgets و ساماندهی با سرویس پست الکترونیکی جیمیل می باشند.

ممکن است اکنون این ویژگی ها معمولی و خیلی ساده به نظر برسند ولی اگر همین ها نبود انگیزه ای برای توسعه بیشتر اندروید در بازار گوشی‌های موبایل وجود نداشت.

نسخه اندروید 1.1

اولین آپدیت نسخه اندروید سه ماه بعد از رونمایی و عرضه گوشی G1 در تاریخ فوریه ۲۰۰۹ ارائه شد. نسخه 1.1 اندروید خدمت جدیدی ارائه نداد و فقط دربردارنده ی پچ‌های نرم‌افزاری جهت بهینه‌سازی دستگاه و برطرف کردن باگ‌های نسخه قبلی آن بود. ولی نسخه اندروید 1.1 نشان داد گوگل می‌تواند بدون هیچ مشکلی به راحتی آپدیت و به روز رسانی شود. این مورد یعنی آپدیت به نسخه 1.1 اندروید یک نقطه قوت به شمار می‌آمد، زیرا سیستم عامل های دیگر گوشی همراه در آن زمان چنین ویژگی نداشتند و به روز نمی‌شدند.

نسخه اندروید 1.5: کاپ‌کیک

شرکت گوگل توانست اندروید 1.5 را در ماه آوریل سال ۲۰۰۹ ارائه دهد. مدیر پروژه گوگل، رایان گیبسون تصمیم گرفت تا نسخه‌های سیستم عامل اندروید را براساس نام شیرینی‌جات و دسرها را به ترتیب حروف الفبای لاتین در طول 10 سال نام گذاری کند و آن را به یک سنت در نام گذاری نسخه های اندروید تبدیل کند. اولین قرعه در این نام‌گذاری به نام کاپ‌کیک افتاد. با تمام این تفاسیر کسی تا به حال راز انگیزه ی او از این مدل نام‌گذاری را نفهمیده است.

نسخه جدید یعنی اندروید 1.5 به طور حتمی یکی از نسخه هایی استکه در تاریخ اندروید به یاد ماندنی بود. با وجود روش نام‌گذاری خاص این نسخه، ویژگی‌های با اهمیت دیگری نیز اضافه شدند که در زمان خود پیشرفت شگرفی بود. این ویژگی‌ها شامل آپلود کردن ویدئو در یوتیوب، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، اضافه شدن صفحه‌کلید مجازی و پشتیبانی از کیبوردهای متفرقه بودند که حتی در آن تایم اپل که رقیب اندروید بود در سیستم عامل iOS خود این ویژگی را نداشت. نکته قابل توجه دیگری این است که نسخه اندروید 1.5در اولین گوشی گلکسی سامسونگ و همچنین HTC Hero استفاده شد و به بازار راه پیدا کرد.

نسخه اندروید 1.6: دونات

نسخه 1.6 اندروید با نام دونات چند ماه بعد از نسخه قبلی، در سپتامبر سال ۲۰۰۹ توسط شرکت گوگل ارائه شد. دونات به اندازه نسخه کاپ کیک به یادماندنی و موثر نبود ولی با این حال تغییر بزرگی در پشت پرده داشت. نسخه جدید سیستم عامل اندروید، از شبکه‌های مبتنی بر CDMA برای نخستین بار پشتیبانی کرد به این معنا که تمام شرکت‌های مخابراتی در سراسر دنیا قادر به فروش گوشی‌های هوشمند اندرویدی بودند و قرار بود تا این گوشی‌های مبتنی بر اندروید در همه جا وجود اشته باشند.

ویژگی‌های دیگر نسخه اندروید 1.6 شامل معرفی باکس جستجوی سریع، تاگل سریع بین گزینه‌های دوربین، ضبط فیلم و گالری و ویجت پاور کنترل جهت مدیریت WiFi، Bluetooth، GPS و غیره بودند. ویژگی قابل توجه دیگر توسط دونات امکان انواع صفحه‌نمایش‌ها با وضوح و نسبت نمایش متفاوت برای نخستین بار توسط این نسخه اندروید بود. طراحی برنامه اندروید مارکت نیز تغییر کرد و با رنگ سفید و سبز ارائه شد. این برنامه شامل لیستی از بهترین برنامه های رایگان و پولی قابل استفاده برای گوشی ها بود. نکته قابل توجه در این نسخه که جز نقاط ضعف آن به شمار می‌رفت اختلالات زیادی در بخش رابط دوربین بود و این اختلال تا نسخه اندروید 2.3 اصلاح نشد و وجود داشت.

نسخه اندروید 2.0: اکلر

نسخه اندروید 2.0 در روزهای اول ماه نوامبر سال ۲۰۰۹ و حدودا یک سال بعد از ارائه گوشی G1 برند اچ تی سی و همچنین نسخه‌ی 1.0 اندروید، رونمایی شد. این آپدیت یک به روز رسانی شگرف و بزرگ در تاریخ اندروید بود، زیرا این نسخه اکلر سیستم عامل اندروید یک پیشرفت به یادماندنی بود که وعده های بزرگی داشت و به علاوه قرار بود بر روی گوشی‌های هوشمند بزرگ از شرکت‌های بزرگی اجرا و ارائه شود.

نسخه اکلر برای نخستین بار بر روی گوشی‌های Verizon ارائه شد و توانست به یکی از بهترین به روز رسانی ها در تاریخ اندروید تبدیل شود. نسخه اکلر به این علت موفق شد چرا که بیشترین تغییرات را چه از لحاظ ظاهری و چه از لحاظ معماری داخلی دارا بود. ویژگی‌های قابل توجهی که در نسخه 2.0 اندروید شامل پشتیبانی از حساب‌های چندگانه، قابلیت رایگان ناوبری نقشه گوگل (جالب است بدانید که قبل این این ویژگی، رانندگان برای این نوع برنامه می بایست هزینه‌ی زیادی خرج می‌کردند)، دسترسی سریع به داده‌های تماس، بهبود کیبورد مجازی با ویژگی شناسایی داده‌های چند لمسی و بازسازی مرورگر (نزدیک شدن به مرورگر کروم) بودند.

نسخه اندروید 2.1: اکلر

گوگل نام این آپدیت را تغییر نداد با این حال تغییرات وسیعی به این نسخه افزود. نسخه اندروید 2.1 در ماه ژانویه سال ۲۰۱۰ ارائه شد و به حدی در آن تایم درخشید و عالی بود که اکثر گوشی‌های هوشمندی که به بازار عرضه شدند دارای این نسخه از اندروید بودند. علاوه بر این خیلی از اختلالات نرم افزاری در این آپدیت برطف شدند و از بین رفتند.

در این نسخه از اندروید توسط شرکت گوگل اولین بار بود که از live wallpapers استفاده شد. این ویژگی قادر بود تا تصاویر قابل حرکت و تعاملی را به جای تصویری ثابت در پس‌زمینه به نمایش بگذارد. این قابلیت ساده بسیار تاثیرگذار بود و خیلی از کاربران به آن علاقه مند شدند. همچنین مورد دیگری در این نسخه از اندروید نیز ویژگی تبدیل شدن گفتار به متن یا TTS بود که باز هم برای اولین بار ارائه شده بود. با این ویژگی تمامی مکالمات افراد با صحبت کردن تایپ شده و به متن تبدیل می‌شد. علاوه بر این در نسخه اندروید 2.1 و پس از آن، دکمه‌ی کاما در کیبورد مجازی جای خود را به دکمه مختص به میکروفون داد تا این ویژگی جدید در دسترس قرار گیرد. نکته قابل توجه این است که این ویژگی از نسخه iOS 5 و پس از آن به سیستم عامل انحصاری اپل افزوده شد.

اگر بخواهیم به نکته دیگری اشاره کنیم می‌توان گفت که نسخه اندروید 2.0 دارای قفل اسکرینی با طراحی جدید بود. در این صفحه یک طرف گزینه حالت بی‌صدا یا silent و طرف دیگر قفل صفحه بود و جهت باز شدن صفحه استفاده می شد. این مورد در نسخه اندروید 2.1 تغییر کوچک دیگری با توجه به تصویر بالا داشت. این تغییرات خیلی به چشم نمی‌آمدند اما برای شرکت گوگل تغییر استراتژیکی بود چراکه نشان دهنده‌ی قدرت تیم اندروید در طراحی ظاهری بود و اینکه شرکای تجاری می‌توانستند هر نوع طراحی که بخواهند را به گوگل برای گوشی هایشان سفارش دهند.

مورد دیگری در تاریخ نسخه اندروید 2.1 وجود داشت و آن هم عرضه گوشی Nexus One مجهز به اولین پردازنده‌های یک گیگاهرتزی کوالکام با همکاری مستقیم گوگل با شرکت HTC بود. این گوشی و راهیابی آن به بازار یکی از شگفتی‌های نسخه اندروید 2.1 بود چرا که این گوشی یکی از بهترین گوشی های اندرویدی به حساب می‌آمد. همکاری دیگر گوگل در این زمان و برای نسخه 2.1 اندروید با شرکت موتورلا بود که منجر به ارائه گوشی Motorola Droid به بازار شد. اما این را هم باید بدانید این گوشی به اندازه گوشی Nexus One موفقیت آمیز نبود.

نسخه اندروید 2.2: ماست بستنی

نسخه اندروید 2.2 به نام ماست بستنی یا Froyo در اواسط سال ۲۰۱۰ ارائه و رونمایی شد. در این زمان بود که گوشی اچ تی سی Nexus One که با نسخه اندروید 2.1 به بازار عرضه شده بود موفقیت بزرگ خود را به نمایش گذاشت و اولین گوشی هوشمندی شد که توانست آپدیت ماست بستنی را دریافت کند و به نسخه 2.2 به روز رسانی شود.

علاوه بر این در این زمان گوشی‌های هوشمند دارای نسخه اندروید 2.2 توانستند با طراحی اسکرین و ظاهری خود، به خوبی خود را به نمایش بگذارند. در نسخه اندروید قدیمی سه پنل وجود داشت که در نسخه 2.2 به 5 پنل تبدیل شدند و اضافه بر موارد قبلی منوی برنامه ها و مرورگر نیز وجود داشتند.

نسخه اندروید 2.2 همچنین در گالری تغییراتی ایجاد کرد و برای اولین بار ویژگی‌های سه‌بعدی اندروید را در معرض دید گذاشت. برای نمونه با کج کردن اسکرین گوشی و یا حرکت بین آلبوم‌های مختلف و عکس‌ها، انیمیشن‌های با کیفیتی نشان داده می‌شدند. تغییر دیگر در این نسخه صفحه قفل کد دار یا PIN بود چراکه برخی کاربران از روش قفل الگویی یا Pattern lock خوششان نمی‌آمد و امنیت بیشتری را برای قفل کردن گوشی هوشمند خود خواستار بودند.

نسخه اندروید 2.3: نان زنجبیلی

گوگل در این زمان و بعد از موفقیتش در ارائه گوشی نکسوس وان و شش ماه پس از نسخه 2.2 اندروید، تصمیم گرفت تا گوشی بعدی از خانواده نکسوس یعنی Nexus S را با اندروید 2.3 به نام نان زنجبیلی یا Gingerbread به بازار عرضه کند. شرکت گوگل جهت تولید گوشی Nexus S از خط تولید سامسونگ کمک گرفت تا این گوشی هوشمند را در خط تولید گوشی موفق Galaxy S تولید انبوه کند. باید بدانید که این گوشی از لحاظ فنی خیلی از گوشی قبلی خود بهتر نبود اما از لحاظ ظاهری بسیار تغییر کرد و با طراحی صفحه‌نمایش لبه گرد و بدنه شفاف و تیره‌اش، بسیاری از کاربران را به خود جذب کرد.

نسخه اندروید 2.3 به طور کلی آپدیتی کوچکی بود. ولی از آنجایی که این تغییرات کوچک زیاد بودند نسبت به نسخه قبلی خود بیشتر به چشم آمد. در این نسخه تغییرات ظاهری بسیاری از تاریخ نسخه اندروید 2.1 اتفاق افتاد. مثلا عبارت Malmo از Widget ساعت آنالوگ پاک شد، صفحه‌ی اصلی و اجزای رابط کاربری به تم رنگی سبز تبدیل شدند و همچنین نوار وضعیت با زمینه‌ی تیره و نوشته‌های روشن بسیار چشمگیر تر از قبل شد. به طور کلی این نسخه در مقایسه با نسخه‌های قدیمی مرتب‌تر و به روز تر بود، ولی جالب است بدانید که این طراحی ترفند خلاقانه‌ی گوگل جهت مصرف کم‌تر باتری گوشی بود؛ به این دلیل که وجود اجزای روشن و ظاهری روشن در اسکرین گوشی باعث مصرف باتری و زودتر خای شدن آن می‌شد.

علاوه بر موارد گفته شده، ویژگی‌های جدیدتری به اندروید 2.3 افزوده شدند که شامل کنترل بهتر و بیشتر بر ویژگی کپی، کیبورد پیشرفته و ارتقای ویژگی چند لمسی، ابزارهای بهتر برای مدیریت دستگاه و کارایی بالاتر باتری و پشتیبانی از دوربین مکالمه تصویری می‌باشند.

همچنین ویژگی‌های دیگری نیز در این نسخه مدنظر قرار گرفت و آن هم توجه گوگل به توسعه‌دهندگان و پشتیبانی از تکنولوژی NFC بود. این تکنولوژی بستر مورد نیاز جهت سیستم پرداخت موبایل را ایجاد می‌کرد. گوگل با این نسخه فرصتی فراهم کرد تا جای پای خود در بازار بازی‌های موبایل محکم کند. با این هدف که توسعه‌دهندگان در این نسخه‌ اندروید، بتوانند به مواردی مانند صوت، کنترل وسیله، گرافیک و ذخیره‌سازی داده‌ها مجوز ایجاد تغییرات سطح پایینی داشته باشند. به عبارت دیگر این مورد باعث می‌شد که آن‌ها بتوانندکدهایی با اجرای تقریبا سریعی بنویسند. با این فرصت توسعه‌دهندگان توانستند به طور موفقیت آمیزی وارد بازار بازی‌های سه‌بعدی شوند.

نسخه اندروید 3.0: کندوی عسل

 

نسخه اندروید 3.0 تنها برای تبلت‌ها و گوشی‌های موبایل با نمایشگر‌های بزرگ طراحی شده بود و نه برای گوشی‌های هوشمند. از این نظر این نسخه جالب توجه بود. برای این نسخه یعنی کندوی عسل شرکت گوگل از موتورلا کمک گرفت تا تبلت Xoom را در تاریخ فوریه سال ۲۰۱۱ وارد بازار کنند.

رنگ سبز در این نسخه از اندروید به رنگ آبی تبدیل شد و برای نمونه آیکون درصد باتری و آنتن‌دهی و به علاوه ویجت ساعت به رنگ آبی تغییر پیدا کردند. طراحی صفحه اصلی و جایگاه Widgets در صفحه نمایش تغییر کرده بود. در این نسخه همچنین دکمه‌های مجازی در نوار دستگاه جهت جستجو، منوها، خانه و بازگشت، جای خود را به دکمه‌های فیزیکی روی تبلت‌ها دادند. این کار باعث شده بود تا طراحان جای بیشتری برای بزرگ شدن اندازه صفحه نمایش داشته باشند.

در اندروید نسخه 3.0 ویژگی جدید دیگری با نام نوار فرمان یا Action Bar وجود داشت. این نوار بهعنوان یک نوار وضعیت در بالای صفحه هر برنامه به طور جداگانه وجود داشت. شرکت گوگل دو آپدیت کوچک بعد از کندوی عسل یعنی نسخه 3.1 و 3.2 را نیز با ویژگی‌های مخصوص به خود برای تبلت‌ها در نظر گرفت و به بازار عرضه کرد.

این نسخه از اندروید به بیانی جهت رقابت با آیپد شرکت اپل در سال ۲۰۱۰، توسط شرکت گوگل ایجاد شده بود. با وجود اینکه کندوی عسل به راحتی قابل استفاده بود اما بازهم بعضی از تبلت‌های اندرویدی در آن تاریخ دارای نسخه‌های اندرویدی موبایل بودند. بنابراین، کندوی عسل زیاد مورد علاقه‌ی کاربران نبود و در نتیجه شرکت گوگل بیشتر ویژگی‌های آن را در نسخه اندروید 4.0 مورد استفاده قرار داد.

نسخه اندروید 4.0: ساندویچ بستنی

در اکتبر سال ۲۰۱۱ نسخه اندروید 4.0 با نام ساندویچ بستنی یا Ice Cream Sandwich برای اولین بار در گوشی گلکسی نکسوس به بازار ارائه شد. شرکت گوگل برای دومین بار بعد از گذشت یک سال با سامسونگ جهت ارائه گوشی اندرویدی فعالیت کرده و نتیجه آن عرضه گوشی گلکسی نکسوس شد. این نسخه از اندروید یعنی اندروید 4.0 قطعا بزرگ‌ترین تغییر اندروید در عرصه گوشی‌های هوشمند به حساب می‌آمد. طرحی این نسخه و اکثر ویژگی‌های آن در نسخه 3.0 و برای تبلت‌ها ارائه شده بود ولی از آنجایی که در تبلت ها از آن استقبال نشد تصمیم گرفتند تا در اندروید 4.0 و بر روی گوشی‌ها از آن استفاده کنند. این نسخه همانند نسخه 3.0 دکمه‌های مجازی داشت و تم رنگی آن از سبز به آبی تغییر کرده بود. این نسخه دارای ویجت‌ها و ویژگی چندوظیفگی بود و به علاوه ویژگی نمایش بندانگشتی فهرست برنامه‌های باز نیز به آن افزوده شد. شرکت گوگل در نسخه ساندویچ بستنی از فونت جدید به نام Roboto برای کاربران رونمایی کرد و همچنین زبان فارسی را از این نسخه به بعد پشنیبانی کرد.

همچنین قابلیت تازه‌ای دیگری در این نسخه وجود داشت و آن هم دسترسی به حذف هر کدام از نوتیفیکشن‌ها در پنجره‌ی اعلانات بود. باید بدانید قبل از این ویژگی تنها گزینه پاک کردن همه آن‌ها با هم وجود داشت. به علاوه کیبورد مجازی در این نسخه با هوش مصنوعی خود قادر به غلط‌یابی متن و پیشنهاد لغات بود و این مورد به نوبه خود دستاورد بزگی بود. باید بدانید که از نسخه اندروید 4.0 به بعد بود که وارد کردن متن، پشتیبانی از کلیپ‌بورد و کیفیت کیبورد مجازی به خوبی رشد کرد و مثل باقی برنامه‌های همانند آن در بازار گوشی‌های موبایل اندرویدی شد.

با تمام موارد گفته شده باز هم ویژگی‌های دیگری در اندروید 4.0 وجود داشت که شامل برنامه Android Beam جهت انتقال راحت اطلاعات و داده‌ها بین دو گوشی، قفل تشخیص چهره و تحلیل میزان استفاده از پهنای باند بودند. برنامه تقویم نیز برای اولین مورد استفاده کاربرانی قرار گرفت که به‌دنبال استفاده از چندین حساب کاربری در یک برنامه بودند. این مورد هم دستاورد قابل توجهی به شمار می‌آمد.

نسخه اندروید 4.1، 4.2 و 4.3: آبنبات ژله‌ای

در تاریخ ژوئن سال ۲۰۱۲ نسخه اندروید 4.1 با نام آبنبات ژله‌ای یا Jelly Bean رونمایی و ارائه شد. همچنین در اکتبر همان سال نسخه‌ 4.2 و نسخه 4.3 در ماه جولای ۲۰۱۳ ارائه شدند.

در نسخه 4.1 اندروید گوگل ویژگی جدیدی با نام پروژه کَره یا Project Butter ارائه کرد و آن حرکت روان و سریع بین منوها و صفحات گوشی هوشمند بود. دستیار شخصی با نام Google Now یکی از مهم ترین و چشمگیرترین جاه‌طلبی‌های گوگل، به قسمت جستجو در گوشی‌ها افزوده شد و اندروید را به بستری کاملی مبدل کرد که توانایی پردازش انواع اطلاعات، زمان‌بندی کارها، مکان، زمان و… را دارا بود. در نسخه جدید آبنبات ژله‌ای، اولین بار بود که افراد قادر به تبدیل گفتار به متن به طور آفلاین بودند. قسمت‌های دیگر از جمله اعلانات، ویجت‌ها و پیش‌بینی متون در کیبورد مجازی در این نسخهبهتر شدند و بهبود پیدا کردند.

در این زمان گوشی هوشمند نکسوس ۴ و تبلت نکسوس ۱۰ با اندروید نسخه 4.2 ارائه شدند. این نسخه از سیستم عامل اندروید قابلیت اتصال بی‌سیم به تلویزیون ازطریق Miracast را دارا بود. از این راه کاربران قادر بودند تا با خرید بسته‌هایی به قیمت ۹۹ دلار، نرم ‌افزار و بازی‌های که به آن‌ها علاقه‌مند بودند را بر روی صفحه‌نمایش تلویزیون بالا بیاورند. ژست‌های تایپی تازه‌ای که زمینه ساز کیبورد Swype بود، در این نسخه افزوده شد. همچنین در قسمت دوربین و عکاسی حالت پاناروما با نام Photo Sphere افزوده شد. به علاوه در این نسخه کاربران قادر بودند تا به صورت مشترکی از یک تبلت استفاده کرده و هرکدام در این تبلت اشتراکی یک حساب داشته تا بتوانند نرم‌افزار و اطلاعات شخصی خود را جدا کنند.

ورژن دوم گوشی نکسوس 7 با اندروید نسخه 4.3 با همکاری شرکت ایسوس تولید و ارائه شد. عملکرد سیستم عامل در این نسخه بهتر شد. همچنین تنها چند قابلیت جدید به رابط کاربری افزوده شد. با اینکه این نسخه تغییر چشمگیری نداشت اما ویژگی پشتیبانی از استاندارد گرافیکی OpenGL ES 3.0 برای اجرای بازی‌هایی با گرافیک سه‌بعدی را امکان پذیر کرد. در این زمان شرکت اپل هم به عنوان رقیب اندروید سیستم عامل iOSخود را آپدیت کرد و توانست پشتیبانی از این موتور نرم‌افزاری را به دستگاه‌های خود بیفزاید تا کاربران ios نیز از این ویژگی و دنیای بازی ها استفاده کنند.

نسخه اندروید 4.4: کیت‌کت

نسخه اندروید 4.4 با نام کیت کت به بازار عرضه شد. این اولین باری بود که گوکل از یک نام تجاری برای نسخه به روز رسانی شده‌اش استفاده کرد. گوگل برای این منظور از شرکت نستلهمجوز گرفت. جالب است بدانید که شرکت گوگل تا ارائه نسخه اوریو خود دیگر این چنین فعالیت بازاریابی را تکرار نکرد.

در تاریخ اکتبر سال ۲۰۱۳ نسخه اندروید 4.4 به بازار رفته و رونمایی شد. این نسخه ویژگی‌های جندانی نداشت و اکثر تغییرات در سطح رابط کاربری انجام شده بود. این نسخه به این دلیل بازار اندروید را شکوفاکرد که باعث بهینه‌سازی این سیستم‌عامل در گوشی‌های هوشمندی با رم کمتر از ۵۱۲ مگابایت شد. با این ویژگی تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند قادر بودند تا از به‌روز‌ترین نسخه اندروید در گوشی‌های ارزان‌تر خود نیز استفاده کنند. نسخه اندروید 4.4 برای نخستین بار در گوشی نکسوس ۵ به بازار عرضه شد.

نسخه 4.4 اندروید قابلیت‌های را دارا بود که مهم‌ترین آن‌ها شامل یکپارچه شدن Google Now با صفحه اصلی، شماره‌گیر هوشمند کاملاً جدید با ویژگی تنظیم شدن بر اساس نیاز کاربر، برنامه‌های تمام‌صفحه به لطف نوار اطلاع‌رسانی و نوار کنترل شفاف، برنامه یکپارچه هنگ‌اوت برای همه پیام‌رسانی‌ها، طراحی مجدد برنامه‌های ساعت و دانلودها، کیبورد جدید با پشتیبانی از ایموجی و پشتیبانی از عکاسی  +HDRبودند.

نسخه اندروید 5.0 و 5.1: آبنبات چوبی

در پاییز سال ۲۰۱۴ نسخه اندروید 5.0 با نام آبنبات چوبی یا Lollipop ارائه شد. این نسخه از سیستم عامل اندروید در گوشی نکسوس ۶ شرکت موتورولا و تبلت نکسوس 9 تولید اچ‌تی‌سی قرار گرفت. این نسخه برای شرکت گوگل بسیار مهم و سرنوشت ساز بود؛ زیرا نخستین باری بود که گوگل از زبان طراحی جدید و ویژه خود به نام Material Design استفاده می کرد. در Material Design در کل سیستم عامل طراحی ساده‌تر و مینیمال‌تر بود. ویژگی دیگر دسترسی به تنظیمات سریع و نوار اطلاع‌رسانی‌ها فقط با یک حرکت انگشت از بالای صفحه به سمت پایین به جای دو انشگت بود.

ویژگی Adaptive Brightness به جای Auto Brightness قرار گرفت. این ویژگی امکان میزان روشنایی را طبق نور محیط به‌طور خودکار فراهم می‌کرد. تدر نسخه‌های قبل تر این کار با کمک اسلایدر انجام می‌شد و کاربر خود سطح روشنایی را کم و زیاد می‌کرد. ویجت ها دیگر در صفحه قفل نبودند و فقط ساعت و تاریخ روز در وسط این صفحه وجود داشت.

ویژگی دیگر در نسخه آبنبات چوبی Interruptions همانند ویژگی Do not disturb در آیفون بود که به افراد اجازه می‌داد تا اطلاع رسانی‌ها را با اختیار خود مسدود کنند. به علاوه ویژگی دیگری با نام  Power Saver در این نسخه جهت فعال شدن خودکار آن هنگام رسیدن شارژ باتری به سطحی معینی، توسط کابرد وجود داشت.

در تاریخ مارس ۲۰۱۵، نسخه 5.1 آبنبات چوبی اندروید در گوشی‌های نکسوس ارائه شد. این نسخه ویژگی‌ها و تغییرات جزیی داشت اما از طرف دیگر باگ‌های نسخه قبلی را نیز برطرف کرده بود. مثلا، وضعیت اولویت یا Priority به قسمت Interruptions افزوده شد. ویژگی Screen pinning این امکان را فراهم می‌کرد تا یک برنامه را Pin کرده تا فردی که با آن در گوشی شما کار می‌کند قادر نباشد تا از آن بیرون آمده و به قسمت‌های دیگر گوشی برود. تنها این کار زمانی ممکن است که پین کد را بلد باشد. این نسخه از اندروید قابلیت اسفاده از دو سیم کارت را نیز فراهم کرد.

نسخه اندروید 6.0: مارشمالو

در پاییزسال ۲۰۱۵ و تقریبا یک هفته پس از معرفی نکسوس‌های جدید شرکت گوگل نسخه پایانی از اندروید ۶.0 را با عنوان مارشمالو Marshmallow رنمایی و عرضه کرد. مارشمالو تغییرات ظاهری زیادی نسبت به نسخه آبنبات چوبی نداشت، ولی در راستای هوشمندی بیشتر تغییرات کوچکی به همراه داشت. این تغییرات شامل عمودی شدن اسکرول در برنامه دراور، امکان کم و زیاد شدن حجم صدای قسمت‌های گوناگون مجزا و جدا از بقیه قسمت‌ها، امکان تغییر آیکون‌های قسمت نوار اعلانات و افزوده شدن ویژگی Doze جهت کم‌تر شدن مصرف باتری گوشی بودند.

همچنین قابلیت حسگر اثر انگشت و USB Type-C برای نخستین بار در این نسخه ارائه شد که گوشی‌های جدیدی چون نکسوس‌های جدید P6 و X5 از این ویژگی برخوردار بودند.

نسخه اندروید 7.0: نوقا

 

در پاییز سال ۲۰۱۶، نسخه اندروید 7.0 با نام نوقا، به عنوان هفتمین نسخه از سیستم‌عامل اندروید رونمایی و به بازار ارائه شد. بار دیگر این نسخه از لحاظ شکاوظاهر با آپدیت قبلی خود فرق زیادی نداشت؛ ولی از نظر نرم‌افزاری به طور قابل‌توجهی دستخوش تغییر شده بود. برای نمونه، شرکت گوگل توانست ویژگی مورد نظر خود یعنی Split-Screen را پس از مدت‌ها به سیستم‌عامل خود بیفزاید. این ویژگی به کاربران اجازه می‌داد تا در یک زمان دو برنامه را باز کرده و همانند سیستم کامپیوتر از آن‌ها استفاده کنند. علاوه بر این در این نسخه از اندروید افراد قادر بودند تا مستقیما و بدون باز کردن برنامه پیام‌رسان مورد نظر، به پیام‌ها در بخش اعلانات جواب دهند. ویژگی دیگر بهبود بخش چندوظیفگی و تغییر سریع بین دو برنامه باز شده بود. این عملکرد با دابل‌تپ کلید مربعی Overview انجام می‌شد.

همچنین ویژگی استفاده از تم‌های مختلف برای کیبورد در نسخه اندروید 7.0، افزوده شد. اموجی‌ها در کیبورد دارای چندین رنگ پوست بودند. علاوه بر این کارهای دیگری که گوگل انجام داد و توسط کاربر به طور قابل توجهی مشهود نبود، شامل بهبود عملکرد سیستم عامل، ظاهر بازی‌های اندرویدی، افزایش امنیت مدیریت فایل‌‌های مدیا و رمزگذاری بر اساس فایل‌ها بودند. علاوه بر این گوگل توانست نسخه اندروید نوقا را مثل سیستم‌ عامل کروم، شامل دو بخش برای سیستم‌عامل کند تا سیستم‌عامل جدیدی به گوشی هوشمند کاربر ارسال شده و روی قسمت غیرفعال نصب و اجرا شود.

گوگل توانست این نسخه از اندروید نوقا را در گوشی‌های لوکس خود عرضه کند. گوشی‌های پیکسل و پیکسل ایکس ال گوگل و همچنین گوشی ال‌جی V20 از جمله نخستین گوشی‌ها با این سیستم عامل بودند.

نسخه اندروید 8.0: اوریو

نسخه اندروید 8 با نام اوریو در پاییر سال ۲۰۱۷ رونمایی شد. گوگل دومین باری بود که از شیوه بازاریابی و نام تجاری شرکتی دیگر برای آپدیت جدید خود استفاده کرده بود. نسخه اندروید ۸ با یک نگاه تغییرات زیادی نداشت و فقط در نسخه قبلی خود یعنی نوقا چند تغییر کوچک و بزرگ انجام داده بود.

در این نسخه قابلیت تصویر در تصویر که فقط برای برنامه یوتیوب امکان پذیر بود برای برنامه‌های دیگر نیز فعال شد. بهبود مدیریت اعلان‌ها از دیگر قابلیت‌های این نسخه بود. به این معنا که برای هر برنامه دسترسی‌ها متفاوت باشد. نوتیفیکیشن هر برنامه روی آیکون آن در این نسخه از اندروید توسط گوگل ارائه شد. افزایش زیاد ایموجی‌ها و کنترل بیشتر کاربران روی فعالیت پس‌زمینه‌ی برنا‌ها از دیگر قابلیت‌های این آپدیت از اندروید بود. گوشی پیکسل ۲ متعلق به شرکت گوگل نخستین گوشی ارائه شده با اندروید اوریو بود.

نسخه اندروید 9.0: پای

اندروید 9 با نام پای یا Pie در ماه آگوست سال ۲۰۱۸ در طول رویداد Google I/O اول با نام Android P رونمایی و عرضه شد. اندروید نسخه 9.0 تغییرات و قابلیت‌های بزرگی به همراه داشت که یکی از آن‌ها افزوده شدن ژست‌های حرکتی با هدف جایگزینی نوار ناوبری محبوب اندروید را فراهم کرده بود. جالب است بدانید که این مورد جز ویژگی‌های آیفون ۱۰ می‌باشد. این ویژگی در اندروید ۹ و در لبه‌ی پایین دستگاه به فرد این امکان را می‌دهد تا به صفحه‌ی هوم بازگردد، بین برنامه‌های در حال اجرا جابه‌جا شود و همچنین به مرحله‌ی قبل بازگردد.

این نسخه از اندروید با کمک یادگیری ماشینی، به فرد اجازه می‌دهد تا از همه توانایی گوشی خود استفاده کند در عین حال باتری گوشی کمتر مصرف شده و بهتر مدیریت شود. یکی دیگر از قابلیت‌های هوشمندانه اندروید پای، اکشن‌ها می‌باشند. این ویژگی طبق الگوی کاربری پیش‌بینی شده است و در واقع میان‌بری برای دسترسی به مواردی که همیشه از آن‌ها استفاده می‌شود، می‌باشد.

API از دیگر ویژگی‌های هوشمند نسخه اندروید 9 بود که به طراحان و تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند این امکان را می‌داد تا دسترسی مستقیم به امکانات کلیدی خود از منوی جست‌وجو داشته باشند.

نسخه اندروید 10

در سال 2019 اندروید دستخوش تغییرات بزرگی بود. این شرکت برای اولین بار بعد از 10 سال شیوه‌ی خود را در نام‌گذاری نسخه‌های اندرویدی کنار گذاشت و همچنین لوگوی قدیمی سیستم عامل اندروید را بازطراحی کرد. این نام‌گذاری به این علت کنارگذاشته شد که برای بسیاری از کشور‌ها با فرهنگ‌های متفاوت قابل درک نبود. کلمه اندروید که به رنگ سبز بود، اکنون با رنگ مشکی نمایان است و در کنار آن نیز از لوگوی اندروید تنها سر سبز ربات دوست‌داشتنی وجود دارد. همانطور که اود گاندون، مدیر برند جهانی اندروید درآن سال بیان کرده، این برند اکنون “انسانی‌تر، سرگرم‌کننده و دوستانه” شده است.

این نسخه از اندروید قبل از رونمایی با نام اندروید Q شناخته می‌شد. سرانجام در تاریخ ۳ سپتامبر سال ۲۰۱۹ به صورت رسمی برای دستگاه‌های پیکسل گوگل رونمایی شد. این نسخه از اندروید دارای چندین ویژگی جدید، رابط برنامه‌نویسی برنامه‌ها و بهبودهای مهم می‌باشد.

بارزترین تغییر در این نسخه از سیستم عامل اندروید، رابط کاربری جدید و طراحی مجدد ژست‌های اندروید بود. در این طراحی جدید سه دکمه‌ پایین صفحه جهن رفتن به خانه یا بازگشت به عقب کنار گذاشته شده و حرکت به طور کامل براساس سوایپ برقرار شد. البته باید این را بدانید که در همه گوشی‌های دارای اندروید ۱۰، استفاده از سوایپ به جای دکمه در اختیار کاربر بود و هنوز هم این مورد در گوشی‌های امروزی دارای سیستم عامل اندروید برقرار می‌باشد.

از دیگر ویژگی‌های این نسخه نحوه آپدیت سیستم عامل بود که در نهایت باعث ارائه زودتر و قاعده‌مندتر پچ‌های کوچک‌ و متمرکزتر شد. علاوه بر این در این نسخه از اندروید اصلاحات کوچک و مهم دیگری اتفاق افتاد. یکی از این اصلاحات این بود که سیستم اختیار عمل بیشتری به کاربر درباره نحوه و زمان استفاده‌ی برنامه ها از اطلاعات مربوط به موقعیت مکانی می‌داد.

با تمامی موارد گفته شده نسخه اندروید ۱۰ ویژگی‌های دیگری نیز داشت که از آن می‌توان به حالت تاریک برای کل سیستم، پشتیبانی از گوشی‌های تاشدنی جدید، پاسخ‌دهی هوشمند در همه برنامه‌های پیام‌رسان‌، حالت فوکوس جدیدی برای کاربر جهت محدود کردن تعداد اعلان‌هان هر برنامه با فشردن دکمه‌ای روی صفحه و طراحی جدید منوی اشتراک‌گذاری بعد از مدت‌ها انتظار، اشاره کرد. به علاوه این نسخه از اندروید ویژگی جدید لایو کپشن را اول در گوشی‌های پیکسل و سپس در گوشی‌های دیگر ارائه کرد. این ویژگی قادر است تا در لحظه متنی بر روی تصاویر، ویدئو، پادکست یا فایل‌های صوتی ضبط شده، بگذارد.

نسخه اندروید 11

در ماه سپتامبر سال 2020 نسخه اندروید 11 رونمایی شد. این نسخه یک آپدیت مهم به شمار می‌آمد زیرا قابلیت‌ها و امکانات مشهود و غیر مشهود آن قابل توجه بودند. یکی از بارزترین ویژگی‌های این نسخه مربوط به بخش حریم شخصی می‌باشد. قابلیت اجازه‌ی دسترسی (اولین بار در اندروید 10)، وسیع‌تر شد و کاربران قادر بودند تا دسترسی برنامه‌های گوشی خود به مواردی نظیر موقعیت مکانی، دسترسی به دوربین یا میکروفون را مشخص کنند. به این نکته نیز توجه کنید که کاربران در اندروید ۱۰ قادر بودند تا دسترسی‌ها را به زمان استفاده از برنامه مورد نظر محدود کنند، ولی در اندروید ۱۱ قادر بودند به برنامه دسترسی برای یک بار را دهند.

علاوه بر این در اندروید ۱۱ امکان دسترسی به موقعیت مکانی در پس‌زمینه بر عهده سیستم عامل می‌باشد تا احتمال فعال شدن درخواست دسترسی به برنامه‌ها توسط کاربر کاهش یابد. ویژگی‌ دیگری در این نسخه وجود دارد و بدین صورت است که دسترسی به برنامه‌هایی را که چندین ماه بسته بوده‌اند را خود به خود از آن‌ها می‌گیرد و کاربر باید دوباره این دسترسی را فعال کند.

همچنین نسخه اندروید ۱۱ اجازه مشاهده یک برنامه‌ را توسط برنامه‌های نصب شده دیگر نمی‌‌داد و از سوی دیگر یک حافظه ذخیره داده درون هر برنامه ایجاد می‌کرد تا کلیه اطلاعات ذخیره شده روی گوشی از امنیت بیشتری برخوردار باشند.

از دیگر ویژگی‌های اندروید 11 ویژگی Bubble بود که از سال 2019 درباره آن صحبت می‌شد و همانند Chat Head فیسبوک بود. این ویژگی گفت‌وگوهای پیام‌رسان‌های گوناگون مثل تلگرام یا واتساپ را همچون حبابی روی سطح رابط کاربری قرار می‌داد تا به ‌سرعت در دسترس باشند و بعد از تمام شدن گفت‌وگو، حباب آن‌ها را در گوشه‌ای رها کرد.

علاوه براین ویژگی انتخاب، کپی و اشتراک‌گذاری متن یا عکس از برنامه با برنامه دیگر نیز در این نسخه از اندروید وجود داشت. از دیگر ویژگی‌های جدید این نسخه از اندروید نوتیفیکیشن‌های جداگانه، کنترل یکپارچه‌ی محتوای چندرسانه‌ای، فیلم گرفتن از محیط نرم‌افزاری گوشی با امکان ضبط صدا و نمایش محل لمس‌شدن صفحه و هماهنگی بهتر با طراحی گوشی‌ها و یا تبلت‌های تاشدنی می‌باشند.

اگر بخواهین اندروید نسخه 11 را تعریف کنیم می‌توان گفت که این آپدیت از اندروید ویژگی‌های برجسته زیادی نداشت، ولی باعث ارتقا تجربه کاربر شد که نشان‌دهنده‌ی راه صحیحی است که گوگل در آن گام برداشته است.

نسخه اندروید 12

 

در ماه اکتبر سال ۲۰۲۱ گوگل توانست نسخه پایانی یعنی اندروید ۱۲ را به بازار ارایه دهد. این آپدیت در گوشی‌های سری پیکسل 6 قرار داشتند. این نسخه جدید و پایانی از اندروید نیز دارای اصلاحات و بهبودهایی کوچکی می‌باشند که در تجربه کاربر جالب توجه و معنادار می‌باشند. با این حال تغییرات بزرگی به دنبال نداشت.

با اینکه نسخه‌های قبلی تغییرات زیرپوستی ارائه می‌دادند اما این آخرین نسخه از اندروید تغییرات خود را در ظاهر و رابط کاربری ایجاد کرد. پس از 8 سال از شروع استفاده از زبان طراحی Material Design که با اندروید نسخه 5 رونمایی شد، اینک با کمک اندروید ۱۲ و زبان طراحی Material You، تحول بزرگی در سیستم عامل اندروید شکل گرفته که در درجه اول به سلیقه کاربر اهمیت زیادی می‌دهد و موارد شخصی‌سازی بیشتری را به کاربر ارائه می‌دهد.

از موارد بسیار قابل توجه در این نسخه هماهنگ شدن پالت رنگی گوشی براساس تصویر پس‌زمینه‌ی انتخابی کاربر می‌باشد و این تغییر رنگ در تمام سیستم‌عامل اندروید گوشی کاربر، از صفحه قفل تا آیکون برنامه‌ها، صفحه نوتیفیکیشن و کنترل حجم صدا و حتی ویجت‌ها برقرار می‌شود. همچنین پنل تنظیمات سریع نیز با تغییراتی روبرو شده و تعداد گزینه‌ها به چهار گزینه کاهش یافته و جهت دسترسی به گزینه‌های بیشتر در منو تنظیمات باید نوار کشویی بالای صفحه را به پایین بکشید. تیم گوگل جهت کوچک شدن منوی تنظیمات سریع، دکمه‌های اینترنت موبایل و وای‌فای را در یک گزینه کلی اینترنت قرار داده است که ممکن است خیلی ها آن را خوشایند ندانند.

همچنین اعلانات در نسخه اندروید ۱۲ منظم شده و با گوشه‌های گرد نمایش داده می‌شوند. به علاوه، در هر کدام از این اعلان‌ها موارد بیشتری نشان داده می‌شوند. برنامه‌های آپدیت شده هم با انتخاب اعلانات خود زودتر و بهتر باز می‌شوند و باعث بهتر و جذاب‌تر شدن تجربه کاربر می‌شوند.

اندروید 12 به غیر از اصلاحات ظاهری خود، امکاناتی چون ویجت‌ها، بهبود عملکرد، امنیت و حریم شخصی را نیز مد نظر قرار داده و توجه بیشتری به آن‌ها کرده است. در این آپدیت با افزوده شدن داشبورد حریم خصوصی، این امکان فراهم می‌شود که دسترسی برنامه‌ها به اطلاعاتش توسط کاربر محدود شود و گوگل اطلاعات هر برنامه در گوشی کاربر را جهت استفاده هوش مصنوعی، در امنیت کامل به صورت قسمت‌های جدا از هم در سیستم عامل ذخیره کند و امنیت آن حفظ شده و از سیستم خارج نشود.

علاوه بر موارد گفته شده، همچنین کاربران می‌توانند با دسترسی به داشبورد بازی یا Game Dashboard از قابلیت‌هایی چون شمارنده‌ی نرخ فریم، میانبری برای استریم در یوتیوب، میانبری برای گرفتن اسکرین‌شات و ضبط محتوای نمایشگر استفاده کنند.

ویژگی‌های دیگر در نسخه اندروید پایانی، شامل جستجوی فراگیر دستگاه، اسکرین‌شات اسکرولی، چرخش خودکار بهبودیافته، ترجمه‌ی زنده و ابزار Magic Eraser می‌باشند که فقط در گوشی‌های پیکسل قرار دارد و امکان حذف عناصر موجود در عکس‌ها را برای علاقه‌مندان به عکاسی ارائه می‌دهد.

آینده سیستم عامل اندروید

اندرویدی که اکنون صاحب ۷۰ درصد بازار سیستم عامل گوشی های هوشمند می باشد، در قدیم و در ابتدای فعالیت خود فقط یک محصول و آن هم محصول یک استارتاپ تازه کار بود. این شرکت برای رسیدن به این نقطه مسیر طولانیو سختی را طی کرده است.

با اینکه اهالی مانتین‌ویو به رشد و توسعه اندروید معتقدند، اما زمزمه‌هایی از تمرکز گوگل بر توسعه برنامه‌های بلندمدت دیگری نیز به گوش می‌رسد که ممکن است جایگزینی برای اندرویدباشد. مثلا شرکت گوگل در سال‌های اخیر بر روی سیستم عامل جدید دیگری به نام فیوشا یا Fuchsia کار کرده است که همانند اندرویداز تمامی دستگاه‌های دیجیتالی پشتیبانی می‌کند. گوگل سه سال گذشته برای فیوشا وب‌سایتی را‌ه‌اندازی کرد، اما هنوز برنامه‌های گوگل برای این سیستم‌عامل مشخص نشده‌اند. ممکن است این سیستم عامل عمومی شده و در اختیار عموم قرار بگیرد و یا ممکن است ناموفق بوده و کنار گذاشته شود.

همانطور که مشهود است پروژه‌ی اندروید با هر بآپدیت جدید به بهترین خود تبدیل می‌شود. اما در هر مسیری چاش‌هایی وجود دارد که باید آن‌ها را جدی گرفت.

آپدیت‌های نسخه‌های اندروید با کمک پروژه‌هایی مثل تربل یا‌ Project Treble و مین‌لاین یا Project Mainline بهتر و سریع‌تر شده، ولی متن باز بودن اندروید، مسئلهچندپارگی را برای آن به همراه دارد. از طرف دیگر، با اینکه شرکت‌هایی مثل سامسونگ و وان‌پلاس تا سه سال آپدیت اندروید را در گوشی‌های خود پشتیبانی می‌کنند اما باقی تولیدکنندگان گوشی آپدیت اندروید را پس از یک یا دو سال از دسترس خارج می‌کنند.

به علاوه کاربران سری گوشی‌های پیکسل شرکت گوگل هنوز انتقاداتی دارند. از سوی دیگر گوشی‌های نوآورانه‌ی گوشی‌سازان مطرح باعث شده که ویژگی‌های اندروید زیر سوال بروند. گوشی‌های تاشدنی یا مجهز به دو نمایشگر شاید در بازار گوشی‌ها هوشمند گران قیمت و خاص ‌باشند ولی متاسفانه، عملکرد اندروید در نمایشگرهای بزرگ‌ ضعیف بوده است.

به طور کلی اینگونه که پیداست اندروید تا چند سال دیگر در صنعت گوشی‌های هوشمند پیشتاز خواهد بود. علت آن این است که این سیستم عامل هم گوشی‌های اقتصادی و کم قیمت و هم گوشی‌های لوکس و گران قیمت را پشتیبانی می‌کند و این ویژگی منعطف اندروید و آپدیت‌های سالانه و جدید آن، باعث شده تا این سیستم عامل به عنوان پرچمدار جایگاه خود را به خوبی حفظ کند.