تفاوت میان پردازنده های اینتل ، برای اینکه یک سیستم بتواند به درستی کار خود را انجام دهد، نیاز به یک رهبر یا یک مغز متفکر دارد. در بدن انسان این وظیفه بر عهده مغز گذاشته شده تا با ارسال و دریافت سیگنال‌های مختلف بتواند اعضای مختلف بدن را کنترل کند. یک سیستم کامپیوتری نیز برای انجام درست وظایفی که به آن محول شده نیاز به وجود عضوی همانند مغز در درون خود دارد. این عضو در کامپیوتر CPU یا پردازنده نام دارد.
پردازنده به‌عنوان یکی از اعضای اصلی یک کامپیوتر، تعیین‌کننده دقت و سرعت آن است. هرچه پردازنده قدرت بیشتری برای تحت کنترل درآوردن قسمت‌های مختلف کامپیوتر داشته باشد، کارهای موردنظر ما سریع‌تر انجام می‌شود. بنابراین یک پردازنده خوب می‌تواند تا حد زیادی کارایی سیستم ما را بالا ببرد. یکی از معروف‌ترین برندهای تولیدکننده پردازنده شرکت اینتل است. اینتل از سال 1968 وظیفه تولید مغز کامپیوتر را بر عهده گرفت. پردازنده‌هایی که در این سال به بازار آمدند، تک‌هسته‌ای بوده و در یک زمان تنها می‌توانستند روی انجام یک کار تمرکز کنند. این نوع پردازنده‌ها در زمان خود به‌خوبی توانستند با سیستم‌های کامپیوتری و نرم‌افزارهای مختلف سازگار شده و عملکرد خوبی را از خود نشان دهند.
نتیجه فعالیت و پژوهش مداوم شرکت اینتل از آن سال تاکنون، امروز در قالب پردازنده‌های سری Core i به دست ما رسیده است. در این مقاله از مبیت قصد داریم دست شما را گرفته و با خود به دنیای پرکاربردترین پردازنده جهان امروز سیستم‌های کامپیوتری یعنی پردازنده Core i اینتل ببریم. البته قبل از اینکه آماده همراهی با ما شوید، پیشنهاد می‌کنیم که مقاله “CPU چیست و چه کاربردی دارد؟” را در مبیت بخوانید تا با اصطلاحات به‌کاررفته در این متن آشنایی پیدا کنید.
گشتی کوتاه در شرکت اینتل
شرکت اینتل یک شرکت آمریکایی است که در کالیفرنیای 1968 ساخت پردازنده را کلید زد. این شرکت در طی زمان تلاش کرده تا با به‌روزرسانی فناوری‌های ساخت خود، قدم‌به‌قدم با رشد تکنولوژی در کامپیوترها و نرم‌افزارهای کامپیوتری پیش برود. شرکت اینتل در پردازنده‌های خود از نسل اول تاکنون که نسل نهم را ارائه کرده است، از معماری‌های مختلفی برای بهبود عملکرد پردازنده‌ها استفاده کرده است. این شرکت در سال 2008 با معرفی معماری Nehalem نام پردازنده‌های سری Core i را بر سر زبان‌ها انداخت. در این معماری لیتوگرافی چیزی در حدود 45 نانومتر است. لیتوگرافی یک اصطلاح در دنیای پردازنده‌ها برای اشاره به فاصله میان اجزای مختلف پردازنده است. هرچه لیتوگرافی کوچک‌تر باشد، امکان جای‌دهی ترانزیستورهای بیشتری در یک طول مشخص وجود دارد. کاهش این فاصله به پردازنده کمک می‌کند تا اطلاعات را با سرعت بیشتری منتقل کند. به‌علاوه این کم شدن فاصله دیگر عرق پردازنده را برای انتقال اطلاعات در نخواهد آورد و بنابراین انرژی مصرفی و گرمای تولیدی آن هم کاهش می‌یابد.
با گذشت زمان و تمایل بشر به کوچک‌تر کردن دستگاه‌های الکتریکی و الکترونیکی، شرکت اینتل نیز تلاش کرد تا با کاهش لیتوگرافی، پردازنده‌هایی با اندازه کوچک‌تر را روانه بازار کند. در همین راستا در سال 2011 معماری Sandy Bridge با لیتوگرافی 32 نانومتری به بازار آمد. اما شرکت اینتل به این فاصله قناعت نکرده و در سال 2012 نسل جدید پردازنده‌های خود را با معماری Ivy Bridge و لیتوگرافی 22 نانومتری روانه بازار کرد. در معماری سال 2013 شرکت اینتل با نام Haswell تغییری در لیتوگرافی به وجود نیامده و به جای آن برای کاهش مصرف انرژی از پردازنده گرافیکی قوی‌تری استفاده شده است.
نسل پنجم و ششم پردازنده‌های اینتل که معماری‌های Broadwell و Skylake روی آن‌ها پیاده‌سازی شده، گام بزرگی در کاهش فاصله میان اجزا برداشته و با لیتوگرافی 14 نانومتری به بازار آمدند. امروز آخرین نسل‌های پردازنده‌های اینتل با نام‌های Cannonlake و Ice lake به بازار آمده‌اند که لیتوگرافی 10 نانومتری آن‌ها پیشرفتی بزرگ در عرصه فناوری به شمار می‌رود. باید گفت که تنها کاهش لیتوگرافی در یک پردازنده نشان‌دهنده پیشرفت کاری آن نیست. چراکه اگر این‌طور بود معماری نسل‌های آخر با نام‌های یکسانی ارائه می‌شدند. همچنین جدیدتر بودن یک معماری دلیل مطلقی برای بهتر بودن آن نیست.
تمامی معماری‌های گفته‌شده نسل‌های مختلفی از سری Core i بوده‌اند که به دلیل ویژگی‌های متفاوت نام متفاوتی هم به خود گرفته‌اند. بنابراین نام Core i3، Core i5 و Core i7 در تمامی آن‌ها به چشم می‌خورد. به همین دلیل اینتل برای جدا کردن نسل‌های مختلف از اعداد و حروفی در ادامه نام این پردازنده‌ها استفاده کرده است. این دنباله شامل یک عدد چهار رقمی و یک حرف است که پس از یک خط تیره به دنبال نام اصلی پردازنده آمده‌اند. عدد اول به شما می‌گوید که این پردازنده به کدام نسل از خانواده Core i تعلق دارد. سه رقم بعدی درواقع بیانگر کیفیت پردازنده هستند. چراکه هرچه این عدد بیشتر باشد، پردازنده شما هم بهتر است.
آیا همه پردازنده‌های Core i ویژگی‌های یکسانی دارند؟
اگر اندک اطلاعاتی از کامپیوتر و سخت‌افزار آن داشته باشید، احتمالا با خواندن این پرسش در دل خود به نویسنده متن تفاوت میان پردازنده های اینتل خواهید خندید. اما باید گفت که این پرسشی عمومی برای بیشتر کاربران اینتل بوده است. به همین دلیل اینتل تصمیم گرفته تا با استفاده از حروف اختصاری در نام پردازنده‌ها، به خریداران کمک کند که به‌خوبی گروه‌های مختلف پردازنده را از یکدیگر تمیز دهند. به همین منظور پس از عدد چهار رقمی و در انتهای نام پردازنده حروفی قرار گرفته که تعیین‌کننده نوع کاربری آن پردازنده است.
با دیدن حرف U در انتهای نام پردازنده عبارت Ultra Low Power را به خاطر آورده و بدانید که این پردازنده در لپ‌تاپ به کار می‌رود. همان‌طور که از نام این پردازنده مشخص است، مصرف انرژی آن پایین بوده و برای استفاده در وسایلی که با باتری کار می‌کنند، بسیار مناسب است. حرف Y باید تداعی‌کننده عبارت Low Power در ذهن شما باشد. این پردازنده را می‌توان در لپ‌تاپ‌های قدیمی و گوشی‌های پیش‌کسوت برای کاهش مصرف باتری مشاهده کرد.
حرف بعدی یعنی T برای پردازنده‌هایی که مصرف انرژی بهینه دارند به کار می‌رود و بیانگر عبارت Power Optimized است. این پردازنده بیشتر در کامپیوترهای دسکتاپ برای انجام کارهای متنوع مشاهده می‌شوند. Q یا Quad Core نیز تنها مخصوص پردازنده‌های 4 هسته‌ای است. اگر در زمینه‌های گرافیکی فعالیت دارید و به دنبال یک پردازنده گرافیکی خوب می‌گردید، باید حرف H را در انتهای نام پردازنده خود جستجو کنید. این حرف از عبارت High Performance Graphics گرفته شده و نشان‌دهنده قدرت بالای پردازنده‌های H در انجام کارهای گرافیکی است. البته در پردازنده‌های اینتل پیش از نسل چهارم این ویژگی با حرف M مشخص می‌شده است. اگر به دنبال اطلاعات دقیق‌تری برای بهبود کیفیت گرافیکی سیستم خود هستید، مقاله “راهنمای خرید کارت گرافیک ” در مبیت به شما کمک خواهد کرد. در نهایت با دیدن حرف K باید بدانید که این پردازنده قابلیت اورکلاک و افزایش توان را در خود دارد. این حرف نشان‌دهنده عبارت Unlocked است.
ممکن است این حروف به شکل ترکیبی هم مورداستفاده قرار بگیرند. به‌عنوان‌مثال ترکیب HQ نشان‌دهنده یک پردازنده چهار هسته‌ای است که برای انجام دقیق کارهای گرافیکی بسیار مناسب است. همچنین ترکیب HK پردازنده‌ای را به شما معرفی می‌کند که علاوه بر توانایی افزایش توان، در انجام کارهای گرافیکی نیز حرفی برای گفتن دارد. این ترکیبات را بیشتر می‌توانید در گوشی‌ها یا لپ‌تاپ‌های گیمینگ مشاهده کنید. برای اطلاعات بیشتر در این حوزه، مبیت مقاله‌ای را با عنوان “راهنمای جامع خرید گوشی‌های گیمینگ ” برای شما تهیه کرده است. همچنین اگر می‌خواهید اطلاعات مفیدی را برای خرید لپ‌تاپ خوب دانشجویی کسب کنید، مقاله “راهنمای خرید لپ‌تاپ دانشجویی ” را در مبیت بخوانید.
واضح است که هرچه توانایی انجام کار یک پردازنده بالاتر باشد، به تغذیه و انرژی بیشتری نیاز دارد. ازاین‌رو پردازنده‌های سری U در دسته کم‌مصرف‌ترین پردازنده‌ها و پردازنده‌های HQ و HK در میان پرمصرف‌ترین پردازنده‌ها قرار می‌گیرند. بنابراین هنگام خرید لپ‌تاپ باید دقت نمایید که چه نوع پردازنده‌ای را انتخاب می‌کنید. پردازنده‌های سری U در لپ‌تاپ‌های با ضخامت کمتر و وزن سبک‌تر استفاده می‌شوند. این نوع پردازنده‌ها به‌خوبی می‌توانند انرژی مصرفی باتری را کنترل کرده و آن را کاهش دهند. بااین‌حال اگر هدفتان از خرید لپ‌تاپ، اجرای بازی‌های مختلف یا برنامه‌های محاسباتی سنگین است، باید قید یک لپ‌تاپ سبک را زده و به سراغ لپ‌تاپ‌های ضخیم‌تر و سنگین‌تر با پردازنده‌های HQ یا HK بروید. اگر احساس می‌کنید که برای انتخاب یک لپ‌تاپ مناسب به فهرستی از تمامی معیارهایی که باید در نظر بگیرید، احتیاج دارید، مقاله “راهنمای جامع خرید لپ‌تاپ ” را در مبیت بخوانید.
راز نام‌گذاری پردازنده‌های سری Core i چیست؟
شیوه نام‌گذاری پردازنده‌های سری Core i حتی در جهان امروز و پس از ارائه نه نسل از این پردازنده‌ها هنوز هم عده‌ای را گیج می‌کند. معروف‌ترین پردازنده‌های این خانواده با نام‌های Core i3، Core i5 و Core i7 شناخته می‌شوند. در دنیای امروز وسایل کامپیوتری نام پردازنده‌های Core i9 هم به چشم می‌خورد. ممکن است شما هم مانند عده زیادی از کاربران تصور کنید که عدد مقابل نام این پردازنده‌ها معرف تعداد هسته‌های آن است. اما باید بدانید که این یک باور غلط است که در میان کاربران کامپیوتر رواج پیدا کرده است. حتی بعضی از افراد خود را باهوش‌تر دانسته و با تلاش برای اصلاح اشتباه دیگران اعلام می‌کنند که این عدد درواقع تعداد هسته‌ها به‌علاوه یک است.
اما باید بدانید که عدد مقابل کلمه Core i هیچ ارتباطی با تعداد هسته‌ها نداشته و درواقع اینتل در این بخش کمی شیطنت را چاشنی کار خود کرده است. بالا رفتن عدد روبروی کلمه Core i در نام پردازنده‌ها درواقع نشان‌دهنده پیشرفت رو به جلو در این پردازنده است. هر چه این عدد بیشتر باشد، یعنی سرعت و قدرت پردازشی آن پردازنده بیشتر است. حال که راز نام‌گذاری این پردازنده‌های معروف برملا شد، با ادامه این مقاله از مبیت همراه باشید تا از تفاوت‌های اساسی میان پردازنده‌های Core i3، Core i5 و Core i7 اینتل آگاه شوید.
تعداد هسته‌های فیزیکی، اولین تفاوت پردازنده‌های سری Core i اینتل
منظور از هسته‌های فیزیکی، هسته‌هایی است که با چشم غیرمسلح بر روی پردازنده قابل‌مشاهده هستند و برای آگاهی از وجود آن‌ها نیازی به داشتن دانش ماورایی و چشم بصیرت نخواهید داشت! هرچند که در قسمت پیش گفتیم که عدد کنار کلمه Core i ارتباط مستقیمی با تعداد هسته‌ها ندارد، اما در اینجا باید اعتراف کنیم که چندان بی‌ارتباط هم نیست. ازآنجاکه تعداد هسته‌ها با میزان سرعت و قدرت پردازش پردازنده ارتباط مستقیم دارد، نمی‌توان شایعه‌ای را که برای نام‌گذاری پردازنده‌های اینتل بر سر زبان‌ها افتاده، چندان بی‌پایه و اساس دانست. زیرا همان‌طور که گفتیم افزایش عدد مقابل کلمه Core i نشان‌دهنده افزایش قدرت و سرعت پردازنده و درنتیجه تعداد هسته‌های آن است. در پردازنده Core i3 دو هسته زندگی مسالمت‌آمیزی را در کنار یکدیگر ادامه می‌دهند. اما پردازنده‌های Core i5 و Core i7 هم به صورت دو هسته‌ای و هم به صورت چهار هسته‌ای یافت می‌شوند.
فناوری فراریسمانی یا Hyper Threading، دومین تفاوت پردازنده‌های سری Core i اینتل
اگر پیش از خواندن این مطلب به پیشنهاد ما عمل کرده و مقاله مبیت برای معرفی CPU را خوانده باشید، میدانید که بیشتر بودن تعداد هسته‌ها بر روی یک CPU می‌تواند سرعت آن را بالا ببرد. اما یک راه دیگر برای افزایش سرعت پردازنده شبیه‌سازی هسته‌ها یا استفاده از هسته‌های مجازی است. احتمالا با خواندن این جمله علامت سوالی که در ابتدای بند پیش با دیدن کلمه هسته‌های فیزیکی در ذهنتان به وجود آمد، از بین رفته است. حال ببینیم که منظور از هسته‌های مجازی چیست؟
فناوری فرا ریسمانی وظیفه تولید هسته‌های مجازی را به سیستم‌عامل واگذار کرده است. سیستم‌عامل برای به انجام رساندن این وظیفه باید به ازای هر هسته فیزیکی، دو هسته مجازی را آدرس‌دهی کند. به‌این‌ترتیب هر هسته فیزیکی می‌تواند دو برابر ظرفیت خود کار کرده یا کار دو هسته را به طور هم‌زمان برای ما انجام دهد. با این کار پردازنده با صرف انرژی کمتر می‌تواند کارهای بیشتری انجام دهد. بنابراین پردازنده Core i3 باوجود داشتن دو هسته، به دلیل بهره‌مندی از این فناوری می‌تواند چهار کار را به‌طور هم‌زمان انجام دهد.
علی‌رغم اینکه پردازنده‌های Core i5 سرعت بیشتری نسبت به پردازنده‌های Core i3 دارند، اما یکی از ایراداتی که به این نوع از پردازنده‌های اینتل وارد است، نداشتن فناوری فرا ریسمانی است. به همین دلیل نباید از پردازنده‌های Core i5 توقع داشت که کاری بیش از ظرفیت تعداد هسته‌های خود برای ما انجام دهند. بااین‌حال پردازنده‌های Core i7 خود را به این سلاح مجهز کرده و با توانایی انجام 8 فرمان به‌طور هم‌زمان، به سریع‌ترین پردازنده‌های اینتل تبدیل شده‌اند.
فناوری توربو بوست (Turbo Boost)، سومین تفاوت پردازنده‌های سری Core i اینتل
توربو بوست یک فناوری است که به‌طور انحصاری به نام شرکت اینتل سند خورده است. پردازنده‌های زیادی هستند که با بالا رفتن حجم کارشان سرعت عملکردشان کاهش پیدا می‌کند و می‌توانند کاربر را کلافه کنند. شرکت اینتل با استفاده از این فناوری در پردازنده‌های خود توانست در شرایط کاری فشرده عملکرد بهتری را از خود نمایش دهد. تفاوت میان پردازنده های اینتل در اینجاست پردازنده‌های مجهز به فناوری توربو بوست می‌توانند در مواجهه با حجم کاری زیاد سرعت کلاک خود را افزایش داده و سرعت پردازش اطلاعات را هم به‌تبع آن بالا ببرند. منظور از سرعت کلاک حجم کاری است که یک پردازنده می‌تواند در یک زمان مشخص انجام دهد. بنابراین می‌توان آن را فرکانس کاری پردازنده نیز نامید.
در اوج ساعات کاری پردازنده‌های اینتل با به‌کارگیری فناوری توربو بوست فرکانس خود را به‌طور موقت افزایش می‌دهند. این فرکانس با خلوت شدن سر پردازنده دوباره به حالت پایه خود برمی‌گردد. اگر می‌خواهید که از توانایی پردازنده اینتل خود در به‌کارگیری فناوری توربو بوست مطمئن شوید، باید در صفحه مشخصات فنی پردازنده به عددی که روبروی Turbo Boost نوشته شده دقت کنید. این عدد درواقع بیشترین فرکانسی است که پردازنده در حالت توربو بوست می‌تواند با آن کارهای شما را سر و سامان دهد.
اما بحث ما به اینجا خاتمه نمی‌یابد. پرسش اینجاست که پردازنده‌های سری Core i اینتل از این نظر چه تفاوتی با هم دارند؟ در پردازنده‌های Core i3 خبری از فناوری توربو بوست نبوده و شما باید با سرعت پایین سیستم خود هنگام انجام کارهای سنگین‌تر بسازید. اما اگر پردازنده سیستم شما از نوع Core i5 یا Core i7 است، می‌توانید از سرعت پردازش بالای سیستم خود در مواجهه با حجم کاری زیاد لذت ببرید.
حافظه کش یا Cash Size، چهارمین تفاوت پردازنده‌های سری Core i اینتل
حافظه کش یک محل ذخیره برای داده‌های در حال پردازش است. درواقع با وجود حافظه کش پردازنده دیگر نیازی به مراجعه متعدد به حافظه RAM یا دیسک سخت ندارد. با کاهش این رفت‌وآمدها سرعت پردازش اطلاعات هم افزایش پیدا می‌کند. این نوع از حافظه به دلیل سهولت دسترسی، سرعت انتقال اطلاعات را تا حد زیادی افزایش می‌دهد. این حافظه با اینکه نسبت به حافظه رم ظرفیت کمتری دارد؛ اما سرعت دسترسی به اطلاعات را تا حد زیادی افزایش داده است.
هرچه حافظه کش ظرفیت بیشتری داشته باشد، پردازنده عملکرد بهتری دارد. ازآنجاکه حافظه کش یک محل ذخیره شخصی برای پردازنده به شمار می‌رود، پردازنده می‌تواند دستوراتی را که مکررا به آن احتیاج پیدا می‌کند، در حافظه خود نگه داشته و در مواقع لزوم به آن‌ها دسترسی پیدا کند. حافظه کش پردازنده Core i3 سه مگابایت ظرفیت دارد. ظرفیت حافظه اختصاصی پردازنده Core i5 بین 3 تا 6 مگابایت متغیر است. پردازنده Core i7 نیز با افزایش حافظه کش خود و قرار دادن آن در بازه 4 تا 8 مگابایت توانسته برتری خود را در این قسمت نیز به اثبات برساند.
از میان پردازنده‌های Core i3، Core i5 و Core i7 کدام‌یک بهتر است؟
اگر با خواندن لیست کوتاه بالا به این نتیجه رسیده باشید که پردازنده Core i7 از دو گزینه دیگر بهتر است، چیز عجیبی نیست. بنابراین اگر می‌خواهید که برنامه‌های سنگین ویرایش فیلم و عکس یا برنامه‌های مخصوص انجام محاسبات طولانی را بر روی سیستم خود نصب کرده و از آن‌ها استفاده کنید، چنین پردازنده‌ای می‌تواند با قدرت از پس این برنامه برآید. اما اگر سیستمتان مجهز به پردازنده Core i7 بوده و آن را تنها برای وبگردی، استفاده از برنامه‌های آفیس یا دیدن فیلم روشن می‌کنید، دارید توانایی‌های این پردازنده را دست‌کم می‌گیرید. بنابراین بهتر است که به سراغ پردازنده‌های سطح پایین‌تر رفته و انجام کارهای خود را به آن‌ها بسپارید. اگر می‌خواهید که یک لپ‌تاپ کاملا مناسب برای این دست از کاربردها در منزلتان داشته باشید، مقاله “راهنمای خرید لپ‌تاپ‌های مالتی مدیا ” را در مبیت بخوانید. اما باید گفت که تصمیم‌گیری در این مورد چندان کار ساده‌ای نبوده و معیارهای متعددی در تعیین سطح کیفی یک پردازنده نقش دارند.
اولین چیزی که برای اطلاع از کیفیت یک پردازنده باید به سراغ آن بروید، بنچمارک‌های آن است. بنچمارک‌ها درواقع یک سری برنامه‌های استاندارد برای سنجش عملکرد پردازنده در مواجهه با وظایف مختلف است. این برنامه‌ها ویژگی‌هایی همچون مدت‌زمان موردنیاز برای اجرای هم‌زمان چند برنامه یا زمان موردنیاز برای اجرای یک برنامه را می‌سنجند. به این طریق بررسی بنچمارک می‌تواند به شما اطمینان دهد که پردازنده‌تان از نظر کیفی در چه پله‌ای قرار گرفته است.
نکته مهم بعدی در انتخاب یک پردازنده، میزان مصرف انرژی آن است. این ویژگی وقتی اهمیت پیدا می‌کند که شما می‌خواهید یک وسیله متکی به باتری مانند لپ‌تاپ یا گوشی موبایل خریداری کنید. بنابراین باید در میان پردازنده‌های Core i3، Core i5 و Core i7 به دنبال پردازنده‌ای باشید که کمترین انرژی را مصرف کرده اما بیشترین کارایی را به شما ارائه دهد. بنابراین اگر در انتهای نام پردازنده چشمتان به حرف‌های U یا Y خورد، بدانید که پردازنده مناسبی را انتخاب کرده‌اید. اما در همان لحظه این جمله را از مبیت در گوشه ذهن خود نگهدارید که هرچند این پردازنده‌ها طول عمر باتری شما را افزایش می‌دهند اما سرعت کمتری دارند.
سخن نهایی
برخلاف تصوری که در میان عموم کاربران کامپیوتر وجود دارد، در مقایسه پردازنده های اینتل هرگز نمی‌توان با اتکا به نام یک پردازنده از باطن آن سر درآورد. هرچند که شرکت اینتل تلاش کرده تا با نام‌گذاری خاص پردازنده‌های سری Core i خریدار را در جریان اطلاعاتی مانند نوع پردازنده، قدرت نسبی و کاربرد آن قرار دهد. اما تعداد هسته‌ها، فناوری به‌کاررفته در پردازنده، سرعت کلاک و فرکانس کاری آن هیچ‌گاه بر روی پیشانی پردازنده نوشته نشده است.
در این مقاله از مبیت تلاش شد تا با بررسی تفاوت‌هایی که میان پردازنده‌های Core i3، Core i5 و Core i7 اینتل وجود دارد، تا حدی شما را با ویژگی‌های این سری از پردازنده‌های اینتل آشنا کنیم. اما اگر هنوز هم می‌خواهید اطلاعات جزئی‌تری از پردازنده خود به دست آورید، کافی است نام پردازنده خود را در یک مرورگر جستجو کنید. با این کار می‌توانید اطلاعات دقیقی از پردازنده خود مانند قابلیت پشتیبانی از فناوری‌های فراریسمان و توربو بوست، حافظه کش، قدرت پردازش گرافیکی و سرعت کلاک به دست آورید.
